آرنج یکی از مفصل‌های بالا تنه انسان است که احتمال خشک و سفت شدن آن پس از آسیب‌دیدگی بسیار بالا است. برای آن که از بروز چنین عوارضی جلوگیری شود، بریس و آرنج‌بند طبی مفصل‌دار در مرحله توانبخشی پس از آسیب‌دیدگی بسته می‌شود. مزیت آرنج‌بند مفصل‌دار نسبت به آتل یا گچی که در سال‌های گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت، این است که بیمار با وجود بستن آرنج‌بند می‌تواند مفصل را تا حدی حرکت بدهد. ویژگی خاص آرنج‌بند طبی این است که توانایی کششی مفصل را حفظ می‌کند و در عین حال در برابر فشارهای فیزیکی مختلف از آرنج محافظت می‌کند. آرنج‌بند طبی از طریق محدود کردن فعالیت‌های چرخشی، از خمش ـ کشش شدید مفصل که می‌تواند پس از آسیب‌دیدگی خطرناک باشد، جلوگیری می‌کند.
بریس یا آرنج‌بند طبی روند بهبود آسیب‌دیدگی را تسریع می‌کند و از وارد شدن آسیب‌های بیشتر به آرنج جلوگیری می‌کند. به علاوه بستن آرنج‌بند بسیار بهتر از تزریق داروهای حاوی استروئید و مسکن است؛ درست است که این داروها التهاب، ورم و درد دور مفصل را تا حدی برطرف می‌کنند، اما اثر آنها موقتی است؛ حال آن که آرنج‌بند عضلات را شل می‌کند و تسکین می‌دهد.
متخصصین کلینیک امید پس از بررسی وضعیت آسیب آرنج و میزان درد، مناسب‌ترین نوع آرنج بند طبی را به بیمار توصیه می‌کنند. لازم به ذکر است که این کلینیک یکی از مجهزترین مراکز ساخت ارتز و پروتزهای طبی می‌باشد. ساخت بریس و ارتز در این مرکز با استفاده از پیشرفته‌ترین تجهیزات و به کمک متخصصین با تجربه تهیه می‌شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی آرنج بند‌های طبی و یا دریافت نوبت مشاوره در این مرکز می‌توانید با شماره تلفن ۰۲۱۸۸۸۰۱۸۰۰ تماس حاصل فرمایید.
موارد استفاده از آرنج بند طبی
بستن آرنج‌بند طبی عموماً در تروماتولوژی و برای درمان خشکی مفصل توصیه می‌شود. از آرنج‌بند طبی می‌توان هم به عنوان درمانی نگهدارنده و محافظه‌کارانه و هم در درمان توانبخشی پس از عمل استفاده کرد.
استفادۀ مکرر از ابزار دستی یا حتی کار مداوم با رایانه باعث ملتهب شدن تاندون سمت خارجی آرنج می‌شود. التهاب تاندون موجب می‌شود که عارضه تنیس آرنج‌بازان به تدریج شروع شود؛ درد آرنج در این مرحله جزئی است. ادامه دادن حرکات آسیب زننده و وارد شدن تنش مداوم به آرنج باعث پارگی تاندونی می‌شود که استخوان را به عضلات ساعد متصل می‌کند، درد حاد در نتیجه پاره شدن تاندون به درد مزمن تبدیل می‌شود.
آرنج‌بند طبی این خطرات را کاهش می‌دهد و با کاهش دادن فشار روی تاندون از ساییدگی بیشتر جلوگیری می‌کند. همچنین آرنج‌بند طبی نیروهای انقباضی را در سراسر ساعد پخش می‌کند تا آسیب‌دیدگی سریع‌تر بهبود پیدا کند.
آسیب‌دیدگی حاد
از جمله شایع‌ترین آسیب‌دیدگی‌های حاد می‌توان به دررفتگی ساده آرنج، آسیب‌دیدگی رباط‌های جانبی یا شکستگی غیرجراحی آرنج اشاره کرد. در این موارد برای ثابت نگه داشتن آرنج بلافاصله پس از آسیب‌دیدگی به روشی ایمن از بریس نرم استفاده می‌شود.
مراقبت پس از عمل
بستن آرنج‌بند طبی برای مراقبت پس از جراحی دو عمل متداول تثبیت استخوان و آزادسازی بافت نرم توصیه می‌شود. پزشکان همواره توصیه می‌کنند که آرنج‌بند طبی پس از جراحی تثبیت استخوان، به ویژه برای درمان آسیب‌دیدگی‌های جدی مانند شکستگی‌های دیستال استخوان بازو، سر استخوان زند زبرین و زائدۀ کرونوئید بسته شود. آرنج‌بند طبی که برای مراقبت پس از جراحی آزادسازی بافت نرم بسته می‌شود، به گونه‌ای طراحی شده است که حرکاتی را که برای پایداری مفصل خطرناک است، محدود کند. آرنج‌بند انجام دادن حرکات فعال و غیرفعال را پس از عمل برای بیمار ممکن می‌سازد و فشار را از روی بافت نرم برمی‌دارد. آرنج‌بند طبی دامنه حرکتی به دست آمده در اتاق عمل را حفظ می‌کند.
خشکی آرنج
خشکی مفصل را می‌توان با بستن آرنج‌بند طبی و بدون انجام دادن جراحی آزادسازی بافت نرم درمان کرد. آرنج‌بند نیروی انحرافی پیشرونده‌ای را به بافت‌های نرم کشیده شده آرنج وارد می‌کند، طول بافت را به مرور زمان افزایش می‌دهد و در نتیجه به افزایش دامنه حرکتی کمک می‌کند.
انواع آرنج‌بند طبی
کارشناسان برای تسهیل ارتباط بین متخصصین سلامت و پزشکانی مانند جراحان ارتوپد، فیزیاتریست‌ها، تکنیسین‌ها و فیزیوتراپیست‌ها که در توانبخشی آرنج تخصص دارند، می‌توانند بگویند که طبقه‌بندی خاصی برای آرنج‌بند وجود ندارد.
از آن‌جا که عارضه‌های بالینی و کاربردهای آرنج‌بند طبی بسیار متفاوت از یکدیگر است، لازم است بدانید که چرا آرنج‌بندها در شکل‌ها، اندازه‌ها و گونه‌های مختلف عرضه می‌شوند.
دستگاه ارتوپدی
دستگاه‌های ارتوپدی شامل آتل، ثابت نگه دارنده، بریس، پد، آستین و آرنج‌بند می‌شود. از این دستگاه‌ها برای ثابت نگه داشتن بازو و آرنج استفاده می‌شود. به این ترتیب حمایت و محافظت مناسبی از بازوی ثابت نگه داشته شده در دوران التیام آسیب‌دیدگی به عمل می‌آید تا عارضه سریع‌تر بهبود پیدا کند و استخوان‌های شکسته یا تاندون‌ها یا بورس‌هایی که جراحی شده است، به درستی ترمیم پیدا کند.
آرنج‌بند لولادار به افزایش و بازیابی دامنه حرکتی در مراحل مختلف بهبود عارضه کمک می‌کند. همچنین آرنج‌بند لولادار از مفصل در برابر آسیب‌دیدگی‌های بیشتر محافظت می‌کند.
بریس ثابت نگه دارنده
بریس ثابت نگه دارنده دارای دو نوع بدون مفصل و مفصل‌دار قفل شونده است. هدف اصلی از بستن این بریس محافظت از عضو از طریق محدودیت کامل حرکتی است. استفاده از بریس ثابت نگه دارنده در مرحله اولیه پس از آسیب‌دیدگی یا جراحی توصیه می‌شود. بریس ثابت نگه دارنده به هیچ وجه اجازه نمی‌دهد که بیمار مفصل را در مرحله اولیه پس از جراحی حرکت بدهد.
بریس محدود کننده
این نوع بریس انجام دادن حرکت در یک دامنه حرکتی کنترل شده را ممکن می‌سازد. بریس محدود کننده اجازه انجام حرکات فعال و غیرفعالی را می‌دهد که در دامنه کششی و خمشی مطلوب قرار دارند. در عین حال پرونیشن و سوپینیشن را در صورت لزوم می‌توان با استفاده از دسته مخصوص متصل به آرنج‌بند کنترل کرد.
بریس محدود کننده حرکت زودهنگام مفصل را پس از جراحی یا آسیب‌دیدگی امکان‌پذیر می‌سازد؛ حرکت را می‌توان با توجه به نوع جراحی یا آسیب‌دیدگی آرنج تنظیم کرد.
بریس حرکتی
بریس حرکتی سازو کارهای خاصی برای اعمال نیروهای انحرافی به بافت‌های نرم منقبض دارد و برای حفظ یا افزایش دامنه حرکتی آرنج پس از آسیب‌دیدگی یا جراحی توصیه می‌شود.
آرنج بند فشرده کننده
آرنج‌بند فشرده کننده برای عارضه‌های شایعی مانند آرنج گلف‌بازان و تنیس‌بازان که با التهاب بورس و تاندون همراه است، فوق‌العاده است، چون باند بازو را می‌توان برای فشرده کردن تاندون‌های بازو تنظیم کرد. فشار حاصل از بستن این نوع آرنج‌بند نیرویی را که به تاندون منتقل می‌شود، کاهش می‌دهد و در نتیجه درد تسکین پیدا می‌کند.
آرنج‌بند فشرده کننده به درمان آسیب‌های ناشی از اعمال تنش و کشش مکرر، از قبیل اپی کوندیلیت خارجی کمک می‌کند؛ اپی‌کوندیلیت خارجی غالباً با احساس درد هنگام انجام دادن حرکات چرخشی ساده مانند چرخاندن دستگیره در همراه است. آرنج‌بند فشرده کننده از ورزشکاران در برابر آسیب‌دیدگی یا آسیب دیدن بیشتر آرنج محافظت می‌کند.
پد، آستین و باند آرنج
پد آرنج به گونه‌ای طراحی شده است که بتوانید آن را به راحتی روی آرنج بکشید و معمولاً چند لایه محافظ بیشتر نیز دور آرنج قرار دارد تا محافظت بیشتری از آرنج به عمل بیاید و بیمار راحت‌تر باشد. آستین آرنج طراحی مشابهی دارد و غالباً برای حمایت‌های ملایم‌تر با هدف کاهش درد و التهاب ناشی از سندرم تونل کوبیتال و سندرم تونل رادیال توصیه می‌شود.
باند کشی قدرت فشرده کنندگی کمتری دارد، اما درد تقریباً بلافاصله پس از بستن باند برطرف می‌شود.
