حدود ۷۰ درصد خانم‏ها در طول زندگی خود ۲ بار یا بیشتر به عفونت قارچی واژینال مبتلا می‌شوند؛ یعنی تقریبا از هر ۴ زن، ۳ زن این بیماری را تجربه می‏کند.
افرادی که دچار عفونت قارچی واژن می‏شوند، معمولا علایمی مانند سوزش و خارش درون واژن و اطراف دستگاه تناسلی خارجی دارند، ترشحاتشان سفیدرنگ و پنیری‌شکل است، هنگام رابطه زناشویی درد دارند و دچار قرمزی و تورم در ناحیه تناسلی می‏ شوند.

دلیل ابتلا به عفونت قارچی زنانه چیست؟

علل ابتلا به عفونت قارچی واژن می‌تواند به عوامل مختلفی برگردد. در ادامه، این عوامل را بررسی خواهیم کرد:

1. باکتری‌ها و رعایت نکردن بهداشت: باکتری‌ها، به ویژه باکتری لاکتوباسیلوس، می‌توانند در واژن رشد کنند و باعث ایجاد شرایط مناسب برای رشد قارچ‌ها شوند که در نتیجه می‌تواند به عفونت واژنی منجر شود. علاوه بر این، انواع دیگری از باکتری‌ها و قارچ‌ها نیز می‌توانند به علت عدم رعایت بهداشت شخصی به عفونت واژنی منجر شوند.
2. استفاده طولانی‌مدت از آنتی‌بیوتیک: مصرف طولانی‌مدت و مکرر آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند باعث از بین رفتن باکتری‌های محافظتی در دستگاه تناسلی شود. این موضوع می‌تواند عوارضی نظیر عفونت قارچی واژنی را به همراه داشته باشد.
3. چاقی: چاقی نیز به عنوان یک عامل موثر در ابتلا به عفونت قارچی واژن مطرح است. افزایش وزن می‌تواند باعث اختلالات هورمونی و تغییرات در محیط دستگاه تناسلی شود که به نوبه خود می‌تواند رشد قارچ‌ها را تسهیل کند.
4. استرس: استرس یکی از عوامل مهم در بروز بیماری‌ها است. در مورد عفونت قارچی واژن، افزایش سطح آدرنالین در بدن ممکن است روی هورمون‌های جنسی تأثیر بگذارد و منجر به تغییرات در دوره قاعدگی شود که خطر ابتلا به عفونت قارچی را افزایش می‌دهد. در ضمن، افزایش ترشح کورتیزول به دلیل مواجهه با استرس و کاهش مقاومت سیستم دفاعی بدن نیز می‌تواند خطر ابتلا به عفونت قارچی را افزایش دهد.
5. دیابت و ضعف سیستم ایمنی بدن: افرادی که دیابت دارند یا سیستم ایمنی بدن ضعیفی دارند، به خطر ابتلا به عفونت قارچی واژنی بیشتری هستند. این افراد دارای آسیب‌پذیری بالاتری برای عفونت‌های قارچی هستنموارد دیگری که می‌توانند باعث ابتلا به عفونت قارچی واژن شوند عبارتند از:

• استفاده از لباس‌های تنگ و نازک: لباس‌های تنگ و نازک می‌توانند تهویه درستی را برای منطقه واژن ایجاد نکنند و رطوبت را در این منطقه بیشتر کنند. این شرایط رشد قارچ‌ها را تسهیل می‌کند.
• استفاده از محصولات آرایشی و بهداشتی قوی: برخی محصولات آرایشی و بهداشتی ممکن است حاوی مواد شیمیایی قوی باشند که تعادل pH واژن را تغییر داده و باعث ایجاد محیط مناسب برای رشد قارچ‌ها شوند.
• تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی در دوران بارداری، دوران قاعدگی و در سنین پس از یائسگی می‌توانند باعث تغییرات در دستگاه تناسلی شوند و خطر ابتلا به عفونت قارچی را افزایش دهند.
• استفاده از لوازم بهداشتی غیرمناسب: استفاده از لوازم بهداشتی مشترک مانند حوله، لوفا و اسفنج و همچنین عدم تغییر منظم لوازم بهداشتی مانند دستمال توالت و پد بهداشتی می‌تواند باعث انتقال قارچ‌ها و باکتری‌ها شود.

• استفاده از داروهای ضد قارچ: استفاده بیش از حد و بدون نظارت پزشک از داروهای ضد قارچ می‌تواند باعث ایجاد مقاومت قارچ‌ها شود و منجر به عفونت قارچی مزمن شود.

علایم عفونت قارچی واژن

عفونت قارچی واژن ممکن است با علایمی همچون ترشحات واژن، خارش و سوزش، و بوی نامطبوع همراه باشد. این علایم می‌توانند نشانه‌های مهمی برای تشخیص این نوع عفونت باشند.

۱- ترشحات واژن: یکی از شایع ترین علایم عفونت قارچی، ترشحات سفیدرنگی است که از ناحیه واژن خارج می‌شود. این ترشحات ممکن است به رنگ سبز یا زرد تغییر کنند و مقدار آن‌ها می‌تواند زیاد یا کم باشد.

۲- خارش و سوزش: ناحیه تناسلی این بانوان معمولا متورم می‌باشد و احساس خارش و سوزش در این ناحیه دارند. شدت سوزش ممکن است در هنگام رابطه جنسی و ادرار کردن بسیار بدتر شود.

۳- بوی واژن: موقع عفونت قارچی، بوی نامطبوعی ایجاد می‌شود. البته بوی نامطبوع واژن و یا ترشحات واژن، در بیماری هایی نظیر واژینوباکتریال نیز دیده می‌شود. آزمایش ترشحات توسط پزشک متخصص، در تشخیص قطعی و دقیق بیماری به پزشک کمک می‌کند.

***تذکر: ترشحات طبیعی واژن در زنان را نباید با عفونت قارچی اشتباه گرفت. ترشحات طبیعی شبیه ترشحات زنان قبل از قاعدگی می‌باشد. اگر در مورد طبیعی یا غیر طبیعی بودن این ترشحات شک دارید، با پزشک خود مشورت نمایید.

تشخیص

برای تشخیص واژینیت، پزشک شما یک نمونه از ترشحات واژن شما را برداشته و تست‌های مربوطه را بر روی آن انجام می‌دهد. برخی از این تست‌ها می‌توانند در مطب پزشک انجام شده و نتایج آن‌ها به سرعت در دسترس قرار می‌گیرند، اما برخی دیگر ممکن است نیاز به ارسال به آزمایشگاه داشته باشند و نتایج آن‌ها در عرض چند روز در دسترس قرار می‌گیرند. برای اطمینان از صحت نتایج تست، باید حداقل تا ۳ روز قبل از معاینه، از مصرف داروهای واژینال خودداری کنید. همچنین، از دوش واژینال، رابطه جنسی و استفاده از مواد اسپرم کش تا قبل از ویزیت پزشک خودداری کنید.

بهترین درمان عفونت ها

عفونت های خفیف و ساده
همانطور که گفتیم انتخاب نوع درمان به شدت و نوع عفونت وابسته است. در موارد خفیف و ساده ی بیماری یک برنامه تک دارویی، دو دارویی یا سه دارویی که ترکیبی است از داروهای ضد قارچ به بیمار داده می شود. این درمان می تواند به صورت قرص های خوراکی، کرم های واژینال، لوسیون، پماد یا شیاف باشد. پیگیری این درمان ها معمولا به علائم آزاردهنده عفونت واژینال پایان خواهند داد. در صورتی که با وجود این درمان ها علائم طی نهایتا دو ماه باقی ماند لازم است وضعیت را حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
عفونت های جدی تر
همانطورکه گفتیم انواع خاصی از این عفونت ها به درمان های معمول ضد قارچی پاسخ نمی دهد و نیازمند درمان های جدی تر است. در صورتی که شما نیز یکی از تغییرات و علائم زیر را تجربه کردید، مراتب را هرچه سریع تر به پزشک گزارش دهید تا درمان های جدی تر را هرچه سریع تر برای شما در پیش بگیرد:
– قرمزی، ورم و خارش شدید در ناحیه واژن که به زخم شدن واژن منجر شده است.
– سابقه ابتلا به بیش از چهار مرتبه عفونت ویروسی طی یک سال گذشته
– ابتلا به عفونتی قارچی غیر از کاندیدا آلبیکنز
– بارداری
– ابتلا به دیابت کنترل نشده و ضعف سیستم ایمنی در اثر درمان با داروهای خاص یا ابتلا به بیماری هایی مانند ایدز

اقداماتی برای پیشگیری

در اکثر موارد، افراد می‌دانند که چه عواملی باعث ابتلا به عفونت‌های واژینال می‌شود، به خصوص خانم‌هایی که به تکرار عفونت‌های واژینال مبتلا می‌شوند. برخی از خانم‌ها ادعا می‌کنند که پس از مصرف برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، عفونت واژینال را تجربه می‌کنند. بنابراین، با شناخت علل اصلی و عوامل موجب ابتلا به این بیماری، می‌توانیم اقداماتی را انجام دهیم تا از ابتلا به این بیماری پیشگیری کنیم.

بعضی از اقدامات پیشگیرانه شامل موارد زیر می‌شود:

1. حفظ تمیزی ناحیه تناسلی.
2. استفاده از صابون بدون بو.
3. استفاده از زیرپوش نخی یا جوراب با فاقه نخی.
4. اجتناب از نشستن با لباس مرطوب، به خصوص حوله حمام مرطوب.
5. پرهیز از استفاده از دوش مهبل، خوشبوکننده مهبل، خوشبوکننده حمام و کاغذ توالت رنگی یا معطر.
6. محدود کردن مصرف شیرینی.
7. کاهش وزن در صورت چاق بودن.
8. رعایت کامل برنامه درمانی در صورت داشتن دیابت.
9. اجتناب از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، مگر در صورت تجویز پزشک.
10. پس از ادرار کردن یا اجابت مزاج، با خشک کردن یا شستن از جلو تا عقب (از مهبل تا مقعد) خود را پاک کنید.

از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)