اتل انگشت برای ثابت نگه داشتن مفاصل بین انگشت، کاهش درد و خشکی

از دست دادن قابلیت حرکتی انگشتان یکی از شایع‌ترین علائمی است که سبب می‌شود افراد به متخصص بیماری‌های دست مراجعه کنند. در بیشتر موارد این حالت به صورت موقتی ایجاد می‌شود. امکان دارد خشکی مفصل و کاهش قابلیت حرکتی با بروز درد همراه باشد. معمولاً در اثر کاهش قدرت انگشتان فرد قادر به انجام فعالیت‌های روزمره نمی‌باشد. دلایل بروز این عارضه شامل انقباض دوپویترن، آرتروز، انگشت ماشه‌ای قفل شده و آسیب‌دیدگی‌های مختلف می‌باشد.

یکی از موثرترین روش‌های درمانی که متخصصین برای این دسته از بیماران توصیه می‌کنند آتل انگشت است. این شیوه درمانی در ثابت نگه داشتن مفاصل بین انگشتی،کاهش درد و روند بهبودی بسیار مؤثر است. در ادامه مطلب کاربرد آتل انگشت به طور کامل توضیح داده شده است.

کاربرد آتل انگشت

در این قسمت عارضه‌های مختلف مرتبط با انگشتان دست و کاربرد آتل انگشت جهت درمان این عارضه‌ها شرح داده خواهند شد:

هایپر اکستنشن 

هایپراکستنشن، یک وضعیت است که زمانی ایجاد می‌شود که مفصل انگشت خارج از حالت طبیعی خود قرار می‌گیرد یا به عبارت دیگر، بیش از حد باز می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث درد، کاهش قدرت فشردن انگشتان و ناتوانی در خم کردن انگشتان دست شود. اگر هایپراکستنشن بیش از حد تشدید شود، ممکن است عملکرد مفصل انگشت به طور کامل از بین برود. در چنین شرایطی، استفاده از آتل انگشت یکی از بهترین روش‌های درمانی محسوب می‌شود.

ناپایداری جانبی انگشتان 

ناپایداری جانبی انگشتان، وضعیتی است که باعث انحراف جانبی انگشت دست به سمت انگشت مجاور می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث درد، اختلال در حرکت انگشتان و بروز عوارض دیگر ناشی از فشار به انگشتان شود. ناپایداری جانبی انگشت معمولاً ناشی از آسیب‌دیدگی یا مشکلات مربوط به رباط به دنبال جراحی تعویض مفصل یا تشدید آرتروز ایجاد می‌شود.

فلکشن (خم شدن) 

فلکشن یا خم شدن، به معنای عدم توانایی در صاف کردن مفصل انگشت است و باعث ناتوانی در باز کردن دست، محدودیت قدرت گرفتن از اجسام و ناتوانی در قرار دادن دست در جیب یا دستکش می‌شود. این وضعیت معمولاً ناشی از آرتروز یا روماتیسم مفصلی است و بسته به محل بروز آرتروز، از آتل و بریس برای بهبود علائم این وضعیت استفاده می‌شود.

انحراف مفصل متاکارپو فالانژیال

ناپایداری مفصل بین انگشت و کف دست (مفصل متاکارپو فالانژیال) باعث انحراف انگشتان یا عبور انگشت‌ها از رو یا زیر یکدیگر می‌شود. در این حالت گرفتن اشیا در دست یا نوشتن و تایپ کردن برای شخص دشوار می‌شود. استفاده از آتل انگشت سبب نگه داشتن انگشت‌ها در کنار یکدیگر شده و باعث بهبود عملکرد و راستای انگشتان می‌شود.

مشکلات مربوط به مفاصل میانی یا انتهایی انگشت شست

انحراف مفصل میانی یا انتهایی انگشت شست به شدت می‌تواند باعث درد، کاهش قدرت فشردن انگشتان و دشواری در برداشتن و استفاده از اجسام شود. این حالت که به نام هایپر اکستنشن شناخته می‌شود، در صورت عدم تثبیت و رفع آن، می‌تواند تشدید شده و منجر به از دست دادن عملکرد انگشت شود.

انگشت ماشه‌ای

بیماری ماشه‌ای نیز یکی از مشکلات شایعی است که در اثر آرتروز ایجاد می‌شود. این عارضه می‌تواند باعث حرکات غیر طبیعی انگشت و قفل شدن آن در حالت خم شده شود و همچنین درد در زمان باز کردن انگشت را به دنبال داشته باشد. فعالیت مکرر می‌تواند باعث تشدید این حالت و محدودیت در عملکرد انگشت شود. استفاده از آتل به ایجاد محدودیت در حرکت خم کردن انگشت و کاهش التهاب کمک می‌کند.

بیمار بایستی در ارتباط با استفاده از آتل با پزشک مشورت کند. پزشک پیشرفت بیماری و عملکرد دست بیمار را ارزیابی کرده و همچنین نوع عارضه و میزان آسیب‌دیدگی را جهت انتخاب نوع مناسب آتل بررسی می‌کند. استفاده از آتل به‌عنوان یک روش درمانی موثر است، اما باید توجه داشت که استفاده بیش از حد از آتل می‌تواند باعث ایجاد عوارض دیگری مانند درد مزمن و خشکی مفصل شود. بنابراین، استفاده از آتل باید تحت نظارت پزشک باشد و بیمار باید به دقت دستورات پزشک را رعایت کند.

مزایا و نکات مهم درباره آتل انگشت 

برای درمان عارضه‌های عضلانی-اسکلتی مانند خشکی و درد انگشتان، استفاده از آتل ضروری است. استفاده از آتل باعث رفع ورم می‌شود و برای درمان عارضه‌های مختلف عضلانی-اسکلتی مانند شکستگی، پیچ‌خوردگی شدید و تثبیت جهت جا انداختن در رفتگی‌ها مناسب است.

اما باید توجه داشت که میزان ایجاد محدودیت در حرکت اندام توسط گچ بیشتر از آتل است و گچ بیشتر در موارد شکستگی استخوان مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای بهره‌مندی از مزایای آتل درمانی و کاهش ایجاد عوارض، معمولاً استفاده از گچ و آتل برای مدت زمان محدود توصیه می‌شود.

استفاده بیش از حد از گچ یا آتل جهت بی‌حرکت نگه داشتن اندام مورد نظر برای مدت طولانی می‌تواند عارضه‌هایی مانند درد مزمن، خشکی مفصل، آتروفی عضلانی و سندرم درد منطقه‌ای پیچیده را ایجاد کند. بنابراین، باید در صورت استفاده از گچ یا آتل، بیمار به دقت تحت نظارت قرار بگیرد.

در صورت نیاز، می‌توان از آتل‌های مختلفی استفاده کرد و نحوه استفاده و کاربرد آن‌ها با یکدیگر متفاوت است. در نهایت، توصیه می‌شود که برای جلوگیری از بروز عارضه‌های ناخوشایند، بیمار باید به دقت تحت نظارت قرار گیرد و از استفاده بیش از حد از گچ یا آتل خودداری کند.