دررفتگی لگن بعلت تصادف، پرت شدن روی زمین و حین بازی

دررفتگی مفصل ران (که به آن دررفتگی لگن نیز گفته می شود) زمانی اتفاق می­افتد که قسمت توپی مفصل از جای خود خارج می گردد. درون لگن، یک توپ استخوانی در بالای استخوان ران به راحتی در یک کاسه (استابولوم یا کاسه ی مفصل) درون لگن قرار می گیرد. در شرایط عادی، توپ ران در داخل کاسه به نرمی می چرخد و به شما امکان می دهد پاها را خم کرده، راه بروید و سایر حرکات بدنی را انجام دهید.

با این حال، گاهی اوقات با وارد آمدن ضربه یا آسیب توپ از کاسه جدا شده و ران را از محل خود خارج کند. هنگامی که توپ به عقب در می آید، دررفتگی خلفی مفصل ران نامیده می شود. نوع خلفی این آسیب، بیش از ۹۰٪ از کل دررفتگی های ران را تشکیل می دهد. از آنجا که ضربه یا آسیب دلیل اصلی دررفتگی مفصل ران است، هر کسی می تواند یک روزی به طریقی این عارضه را تجربه کند. همچنین برخی از شرایط ارثی و نیز قرار گرفتن در معرض آسیب بخاطر شرایط شغلی، یا در اثر سقوط و افتادن یا انواع دیگر جراحات، می تواند شانس و احتمال دررفتگی مفصل ران در فرد را افزایش دهد.

چه عواملی باعث دررفتگی مفصل ران می شود؟ 

یکی از عوامل رایج، سوانح رانندگی بوده که باعث دررفتگی استخوان لگن می شود. هنگامی که وسیله نقلیه به طور ناگهانی متوقف می شود، مانند برخورد با اتومبیل دیگر، بالاتنه راننده یا سرنشین به جلو حرکت می کند، که این حالت مفصل ران را منقبض کرده، و سپس زانو که با نیروی زیادی به داشبورد برخورد می کند، استخوان لگن را به عقب رانده و توپ را از کاسه خارج می کند که باعث ایجاد دررفتگی خلفی استخوان لگن می گردد.

دررفتن استخوان لگن می تواند در زمان چرخش مفصل و وارد آمدت نیرو رخ دهد، مانند سقوط از ارتفاع زیاد یا در حین یک رویداد ورزشی. به ندرت، وارد آمدن یک نیروی ضعیف می تواند باعث دررفتگی مفصل ران گردد، به خصوص در کودکان یا در افراد متولد شده با کاسه مفصل ران سطحی (دیسپلازی مفصل ران).

عوامل خطر دررفتگی مفصل ران چیست؟ 

تقریباً هرکسی می تواند دررفتگی مفصل ران را تجربه کند، اما تعدادی از عوامل می توانند ریسک رخ دادن این عارضه را افزایش دهند. عوامل خطر برای دررفتگی مفصل ران شامل موارد زیر می باشد:

• برای کار یا تفریح مرتباً رانندگی می کنید
• ناهنجاری های ارثی مفصل ران
• قرار گرفتن در معرض آسیب بخاطر شرایط شغلی مانند افتادن یا سایر خطرها و جراحات احتمالی وارد شده به قسمت پایینی بدن
• نبستن کمربند ایمنی
• شرکت در ورزش های برخوردی

علائم دررفتگی مفصل ران چیست؟ 

علائم دررفتگی ناقص مفصل ران ممکن است نامحسوس تر از علائم دررفتگی کامل باشد. وقتی مفصل ران از جای خود خارج گردد، علائم معمولاً شامل موارد زیر می شود:

• درد ناگهانی و شدید مفصل ران
• عدم توانایی تحمل وزن یا حرکت دادن پا یا ساق پا
• بی حسی پای آسیب دیده
• تغییر شکل قابل مشاهده در پا، اغلب در حالی که زانو و پا به سمت خط میانی بدن متمایل می گردد

علائم جدی که ممکن است وضعیت زندگی فرد را به خطر بیاندازد 

از آنجا که دررفتگی مفصل ران اغلب همراه با ضربه یا آسیب شدید رخ می دهد، ممکن است فرد جراحت جدی تر از خود عارضه دررفتگی مفصل ران را داشته باشد. در صورت داشتن هر یک از این علائم علاوه بر دررفتگی مفصل ران، به فوریت پزشکی مراجعه کنید (با ۱۱۵ تماس بگیرید):

• مشکل در تنفس
• از دست دادن هوشیاری
• جراحت و آسیب های آشکار

پزشکان از چه آزمایشاتی برای تشخیص دررفتگی مفصل ران استفاده می کنند؟ 

مطالعات تصویربرداری مورد استفاده برای تشخیص دررفتگی مفصل ران ممکن است توسط متخصص ارتوپدی و یا پزشکان متخصص اورژانس تعیین شود. مشاوره با متخصص ارتوپدی در این زمینه توصیه می گردد. رادیوگرافی های تجویزی، نمای جانبی، داخلی و خارجی مفصل ران را نشان می دهد. علاوه بر این، معمولاً مطالعات اضافی مانند سی تی اسکن و یا MRI برای کمک به تصمیم گیری در مورد جااندازی دررفتگی یا مداخله جراحی درخواست می شود. مطالعات تصویربرداری همچنین وجود شکستگی های مرتبط را مشخص می کند. خونریزی داخلی نیز باید مورد تشخیص و بررسی قرار گیرد.

چگونه دررفتگی مفصل ران درمان می شود؟ 

وقتی ران از مفصل خود خارج می گردد، می تواند رگ های خونی و اعصاب را پاره کند، که این نیز می تواند منجر به مرگ بافت استخوان یا از دست دادن احساس یا حرکت دائمی در پا شود. هدف از درمان دررفتگی مفصل ران، بازگرداندن عملکرد به اندام و به حداقل رساندن خطر عوارض جدی است.

در یک دررفتگی ساده مفصل ران، یعنی بدون شکستگی استخوان یا آسیب دیدگی دیگر، یک متخصص ارتوپدی اغلب می تواند بدون انجام عمل جراحی، مفصل ران را به صورت دستی دوباره داخل کاسه خود جا بیاندازد. پس از آرام کردن بیمار با داروی مسکن، متخصص ارتوپدی همزمان با چرخاندن مفصل ران آن را برای جا انداختن محکم به سمت لگن فشار می دهد.

گاهی اوقات هنگامی که توپ مفصل ران از کاسه خارج می شود، استابولوم یا همان کاسه را می شکند. یا ممکن است تصادفی که باعث دررفتگی مفصل ران شده است نیز باعث شکستگی استخوان ران یا لگن شده باشد. در این حالت، یک متخصص ارتوپدی بسته به میزان آسیب وارده، روش جراحی را برای ترمیم استخوان های شکسته یا جایگزینی مفصل ران طبیعی با یک مفصل مصنوعی انجام می دهد.

زمان بهبودی و پیش آگهی لازم برای دررفتگی لگن چقدر است؟ 

پیش آگهی دررفتگی لگن به شرایط هر فرد بستگی داشته و به شدت دررفتگی مفصل ران و میزان توانایی فرد در پیگیری برنامه های توانبخشی مربوط می شود. برخی از ورزشکاران ممکن است در طی ۶ الی ۸ هفته بعد از رخ دادن عارضه شروع به دویدن کنند و در عرض ۳ الی ۴ ماه به فعالیت ورزشی خود برگردند. با این حال، شرایط هر فرد متفاوت بوده و ممکن است به مدت زمان طولانی تری برای بهبودی نیاز داشته باشد. با این حال، حدود ۵۰٪ از بیماران مبتلا به دررفتگی مفصل ران به مرور دچار آرتروز در ناحیه آسیب دیده می شوند.

عوارض احتمالی دررفتگی مفصل ران چیست؟

دررفتگی مفصل ران می تواند عوارض مادام العمر برای فرد ایجاد کند. شایع­ترین عارضه دررفتگی کامل یا ناقص مفصل ران، شامل موارد زیر است:

• شکل گیری سریع آرتروز در مفصل ران
• آسیب عصبی که باعث از دست دادن احساس یا ایجاد احساس ضعف در پای آسیب دیده می شود
• استئونکروز، یا مرگ استخوان، که در صورت مختل شدن خونرسانی استخوان ران یا استابولوم به دلیل دررفتگی ایجاد می گردد.

آیا می توان از دررفتگی مفصل ران جلوگیری کرد؟ 

با اجتناب از افتادن و زمین خوردن، پوشیدن وسایل محافظتی در هنگام فعالیت ورزشی، داشتن تحرک بدنی و حفظ وزن سالم می توانید خطر دررفتگی مفصل ران را کاهش دهید.